Elf EU-lidstaten, waaronder Oostenrijk en Luxemburg, willen dat de Europese Commissie de anti-ontbossingswet EUDR verder vereenvoudigt. Tijdens de milieucommissie van het Europees Parlement werd op 25 juni ingestemd met hun bezwaar tegen de huidige benchmarkwet. De uiteindelijke beslissing ligt nu bij het voltallige parlement.
Geen nieuws meer missen? Schrijf je in voor de wekelijkse nieuwsbrief
EU-lidstaten pleiten voor ‘no-risk’-categorie
Oostenrijk en Luxemburg, gesteund door negen andere lidstaten waaronder Italië, Finland en Roemenië, hebben de Europese Commissie verzocht om de benchmarkwet van de EUDR aan te passen. De belangrijkste wens: de introductie van een no-risk-categorie voor landen met een verwaarloosbaar risico op ontbossing. Producten uit deze landen zouden dan vrijgesteld worden van de strenge EUDR-verplichtingen, zoals geolocatievermelding en documentatieplicht.
Volgens de indieners zijn de huidige eisen voor landbouwers en boseigenaren in veel gevallen onuitvoerbaar, zelfs na de vereenvoudigingsvoorstellen die de Commissie in april 2025 presenteerde.
Milieucommissie steunt bezwaar, plenaire stemming volgt
Op 25 juni stemde de milieucommissie van het Europees Parlement in met het bezwaar tegen de huidige EUDR-benchmarkwet: 49 leden stemden voor, 37 tegen. Deze stemming is niet bindend, maar legt politieke druk op de Europese Commissie. In de week van 7 juli buigt het voltallige EU-parlement zich over de kwestie.
Stan Stevens van FSC schetst drie mogelijke uitkomsten:
- De Europese Commissie negeert het bezwaar – de EUDR wordt ongewijzigd ingevoerd.
- De Commissie aanvaardt het bezwaar – de benchmarkwet wordt aangepast, wat vertraging kan opleveren.
- De Commissie trekt de benchmarkwet in – de invoering van de EUDR wordt zeker vertraagd.
Overzicht voorgestelde vereenvoudigingen
De bezwaarmakende lidstaten willen onder meer dat de Europese Commissie de volgende aanpassingen doorvoert:
- Gerichte importcontroles ter voorkoming van fraude.
- Invoeren van een ‘verwaarloosbaar risico’-categorie, waarvoor geen geolocatie en controles verplicht zijn.
- Toestaan van gereguleerde herbebossingscompensatie in risicoloze gebieden.
- Controles op basis van risicoanalyse, zonder minimale steekproefverplichting.
- Vermindering van rapportageverplichtingen tot een eenvoudige oppervlaktenaangifte.
