Bij het berekenen van emissies in de varkenshouderij zijn verschillende rekenmethodes in gebruik. Dit zorgt voor verschillen in uitkomst en een oneerlijke vergelijking binnen de sector. Om deze verschillen weg te nemen, publiceerden onderzoekers van Wageningen UR rekenregels om de carbon footprint (CFP) in de Nederlandse varkenshouderij te berekenen. Dit gebeurde op verzoek van de Coalitie Vitale Varkenshouderij (CoViVa) en in samenwerking met Kool Planet.
Verschillende LCA-standaarden
Om de CFP te berekenen wordt de levenscyclusanalyse-benadering gebruikt, waarbij emissies in de hele keten worden gerapporteerd. Hiervoor zijn verschillende standaarden en protocollen ontwikkeld. Op dit moment zijn er verschillende standaarden in de sector in gebruik of ontbreken details voor de Nederlandse situatie.
Uniforme rekenmethode
Het is in het belang van de sector voor rapportage naar afnemers en de overheid om daarbij één uniforme methode te gebruiken. Daarom is er nu een nieuw rekenregelrapport gepubliceerd voor de Nederlandse situatie. Zo kan de sector met een uniforme LCA-methode (rekenregels en data) deze berekening uitvoeren.
Het rekenregelrapport beschrijft voor elke fase in de keten tot en met slachterij de rekenregels en de benodigde input en achtergrond data. De regels sluiten zoveel mogelijk aan bij de Product Environmental Footprint (PEF) richtlijnen van de Europese Commissie.
Gebruik en doorontwikkeling
De partners van de CoViVa omarmen deze uniforme methode. Ze hebben afspraken gemaakt over onder andere verzameling van data en doorontwikkeling van de uniforme methode en borging. Daarnaast hoopt de CoViVa dat andere partijen in de Nederlandse varkenshouderij ook deze methode zullen gaan gebruiken.
